W obecnych czasach do rozwoju działalności gospodarczej potrzebny jest przede wszystkim kapitał. Niestety, stworzenie przedsiębiorstwa oraz jego finansowanie wyłącznie za pomocą kapitału własnego (tj. oszczędności, a podczas działania firmy – wypracowanego zysku) nie zawsze jest możliwe i rzadko pozwala na wyzwolenie całego potencjału tkwiącego w organizacji. To dlatego coraz popularniejszym w ostatnich latach są tzw. zewnętrzne źródła finansowania. Do szczególnie często wykorzystywanych sposób zewnętrznego finansowania działalności firmy należą obecnie, obok kredytu bankowego, faktoring oraz leasing.
Faktoring oraz leasing – podobieństwa oraz różnice
Wielu przedsiębiorców oraz tych, którzy dopiero zgłębiają się w tajniki współczesnych finansów, zadaje sobie pytanie:” faktoring a leasing – jaka jest między nimi różnica?”. Jest to bardzo ważne pytanie, bowiem mimo pewnych podobieństw, pojęcia te mają zupełnie inne znaczenie.
Oprócz celu , dla którego faktoring i leasing https://faktoria.pl/porada/faktoring-a-leasing istnieją (istotą tych kategorii jest finansowanie działalności firmy), różni je właściwie wszystko.
Leasing
Leasing jest taką formą finansowania działalności przedsiębiorstw, która polega na udostępnieniu rzeczy ruchomej przez jej właściciela (leasingodawcę) podmiotowi korzystającemu (leasingobiorcy). Warunki, czyli:
• czas,
• możliwość późniejszego wykupu,
• opłaty za użytkowanie ruchomości,
są ustalone w umowie leasingowej zawartej między stronami. Przedmiotem leasingu są najczęściej samochody osobowe i ciężarowe, ale mogą być to także np. maszyny budowlane i rolnicze, sprzęt komputerowy itd. Leasing jest regulowany przez kodeks cywilny.
Faktoring
Z kolei faktoring jest metodą finansowania działalności przedsiębiorstwa, która odnosi się nie do majątku trwałego, jak ma to miejsce w przypadku leasingu, lecz do niezapłaconych należności. W pewnym uproszczeniu faktoring polega na tym, że faktor, czyli dawca kapitału (jest nim najczęściej firma faktoringowa, bank), wypłaca faktorantowi środki pieniężne w takiej wysokości, jaką powinien uregulować faktorantowi jego kontrahent. Oznacza to zatem, że faktoring pozwala przedsiębiorcy z niego korzystającemu na „zamianę” niezapłaconej jeszcze należności na gotówkę (jest to korzystne, ponieważ zatory płatnicze mogą doprowadzić do poważnych problemów związanych z płynnością finansową).
Obecnie wyróżnia się dwa główne rodzaje faktoringu: z regresem (pełny), w ramach którego podmiot finansujący przejmuje ryzyko związane z niewypłacalnością firmy dłużnika (co zobowiązuje faktora np. do prowadzenia czynności z zakresu windykacji) oraz bez regresu (niepełny), gdzie za ściągnięcie niezapłaconej należności z dłużnika odpowiada faktorant.
Kwestie związane z funkcjonowaniem faktoringu są, podobnie jak leasing, regulowane przez zapisy kodeksu cywilnego, aczkolwiek ta metoda finansowania przedsiębiorstw stanowi umowę nienazwaną